Mom/Mimi was 40 years old when her last child was born.Įven though the girls weren’t diagnosed with mental illness it was painful to read their stories as well. and why so many children? After 10 boys, came 2 girls followed. ’mother-monster’ accusations?/! Heaven help me!! I kept thinking -“Oh my god, I’d die if I was the mother of this family” The most basic every day routines - for a family of 14:įrom eating, to grocery shopping, cooking, household chores, clothes washing, folding of diapers, studying, piano lessons, educational and cultural aspirations, sports, other friends, neighbors, socializing, work, the parents as individuals and as a couple, and the siblings -(constant companions), who were and were not diagnosed with any mental illness, made this book unputdownable.īoth family and medical history was examined extensively. We also get an experience of the family-interacting- competitive-dynamics. It just seems so inconceivable that ‘this much’ mental illness could hit one nuclear family!īy the end of this book - I felt I knew each of the fourteen family members well - by name, their interests, struggles, and personal temperaments.
It’s incredibly intimate.in details, descriptions, character development, storytelling, and facts. This is one of those non-fiction books that often reads like fiction. Ale W ciemnej dolinie ma również trzeci wymiar – to socjologiczny portret Ameryki drugiej połowy XX wieku, jej pragnień, ambicji i wypieranych problemów. Kolker zręcznie łączy przejmującą historię rodziny Galvinów, którą opisuje szczegółowo i z ogromną empatią, z fascynującymi dziejami psychiatrii. Przebadanie tak wielu blisko spokrewnionych osób pozwoliło naukowcom i lekarzom lepiej zrozumieć tajemnicę tej niezwykle złożonej choroby, której leczenie bywało nieraz bardziej wyniszczające niż same objawy. Tragedia Galvinów okazała się szansą dla psychiatrii. Diagnoza – schizofrenia – w tamtych czasach była jak wyrok dla całej rodziny. Jeden po drugim ich sześciu synów traciło kontakt ze światem. Ale za zamkniętymi drzwiami rozgrywał się dramat. Marzyli o dużej rodzinie i ich marzenie się spełniło, doczekali się aż dwanaściorga dzieci. Dan i Mimi wzięli ślub zaraz po II wojnie światowej, rodzinę zakładali w czasach rosnącego dobrobytu, awansowali do klasy średniej, kupili piękny dom.
Galvinowie mogliby być ucieleśnieniem amerykańskiego snu.
0 kommentar(er)
